MONOCULTURE – Gender
Ensemble
De Amerikaanse filosofe Judith Butler schreef haar eerste boek Gender Trouble in 1990 vanuit een kritische betrokkenheid bij het feminisme en als erkenning van de strijd van mensen die buiten de heersende gendernormen vallen. Butler introduceert het begrip ‘performativiteit’ uit de taalkunde, om te verklaren hoe onze blik op de wereld wordt gestuurd door de manier waarop we erover spreken. Dit past ze toe op de constructie van gender, dat tot stand komt door herhaald te spreken en handelen als vrouw of man. Bij het ‘performen’ van een gender geven we steeds opnieuw vorm aan de overgeleverde normen van dat gender. Butler ziet de mogelijkheid om door te werken met taal, te kunnen afwijken van de gangbare normen en zo langzaamaan betekenissen te laten verschuiven en sociale verandering te realiseren. Camille Paglia is een Amerikaanse cultuurcriticus die bekend staat om haar polemische ideeën over feminisme en seksualiteit. Ze is een controversiële figuur – vaak omschreven als 'antifeministisch-feministe' – die zichzelf identificeert als transgender maar die hedendaagse genderstudies verwerpt. Haar beroemdste en omvangrijkste publicatie, Sexual Personae, probeert 'de eenheid en continuïteit van de westerse cultuur' te demonstreren aan de hand van de studie van de 'seksuele personae' van Nefertiti tot Emily Dickinson. Sommige critici betogen dat Paglias' vergelijkingen tussen selecte voorbeelden uit de kunst en de literatuur uit hoge en lage cultuur, en haar (controversieel) enthousiasme voor pornografie en mannelijke pedofilie slechts gimmicks zijn. Volgens hen maskeren ze haar verheerlijking van de mannelijke dominantie en van het onbetwistbare conservatieve traject dat de westerse cultuur heeft afgelegd.