° 1960

Geboren in Lokeren (Belgium).

Laurent Cruyt, ook bekend onder het pseudoniem LaCruz, is een onderzoekende schilder. Niet enkel analyseert hij hoe te schilderen, maar vooral wàt te schilderen. De klemtoon verlegt zich geleidelijk aan van een fundamenteel picturaal naar een overwegend conceptueel onderzoek. Het denkproces wordt belangrijker, en het zoeken naar een legitimatie om te schilderen vormt de eigenlijke legitimatie om te schilderen.

Cruyt start in de jaren tachtig met abstract-expressionistische en neo-geometrische werken, maar omdat ‘onschuldig’ abstract schilderen onmogelijk wordt, rijst de vraag naar het onderwerp van Cruyt’s werk. Hij grijpt naar wat hem het meest verspreide en bekende abstracte beeld lijkt: het TV-testbeeld. Het testbeeld ziet hij als een ultieme vorm van geometrie, een kleurrijk meetkundig icoon dat in huiskamers veelal irritatie uitlokt. Cruyt selecteert aanvankelijk fragmenten van testbeelden, vergroot deze en schildert ze met monnikengeduld na op doek. Hij minimaliseert hierna zijn picturale inbreng waardoor het geschilderde beeld gladder wordt en evolueert naar een perfecte volledige kloon van het testbeeld. De afmetingen van de schilderijen zijn niet groter dan het TV-scherm zelf.

Midden jaren negentig verlegt Cruyt zijn focus van het beeld- naar het filmscherm. Door middel van nieuwe schilderkundige technieken zoals computer-airbrush en fotografische afdrukken creëert de kunstenaar monumentale doeken van vluchtige filmbeelden en bombastische logo’s van productiemaatschappijen (Universal, Paramount, Twentieth Century Fox).

Naast het filmscherm blijft het televisiescherm van groot belang in zijn selectie van beelden. Deze selectie gebeurt snel en impulsief, op basis van emotionele associaties en culturele referenties. Door het stilzetten van het bewegend beeld verliest het zijn context en wordt het autonoom. De vertaling van de elektronische impulsen op de beeldbuis naar foto en computer-airbrush met solventen op doek, resulteert in een vergaande abstrahering van het oorspronkelijke beeld.

De titels van zijn werken refereren vaak naar een universele zingeving (ze verwijzen bijvoorbeeld regelmatig naar het boek Genesis) en contrasteren met de alledaagsheid van de beeldenvloed die we dagelijks over ons heen krijgen. Hij ontbloot de verborgen poëtisch kracht van beelden die niet als kunstobject gemaakt zijn.