POLITIEK VAN DE ERVARING

Dit onderwerp kwam ter sprake in verband met de werken van Guy Mees en Rena Papaspyrou, Rustam Khalfin & Yuliya Tikhonova.

Hun werken brengen een directe ervaring op de voorgrond – in tegenstelling tot een gedistantieerde observering. Op die manier stimuleren ze de kijker om een intuïtief standpunt in te nemen. Dit zijn geen kunstwerken om naar te kijken maar het is kunst die ons voorstelt hoe te kijken, hoe het beeld optisch te voelen en te aanschouwen eerder dan het beeld te lezen als een oppervlak gevuld met betekenisdragers. Ze vertrouwen erop dat onze blik begenadigd is met een haptische gevoeligheid die de ervaringen van het oog van de artiest opnieuw kan opwekken.

Het Imaginair Ballet van Mees is een late variant op zijn klassieke werken waarin kleur en vorm op de meest fragiele en machteloze manier mogelijk benaderd worden, simpelweg met stukjes gekleurd papier. In Water te Water definieert Mees zijn visie op kunst als een subtiel afgebakend gebied binnen de ruimere wereld. Papaspyrous haast onzichtbare potloodschaduwen veranderen het beeld van een stedelijke ruïne die via een publieke verschuiving de galerieruimte binnentreedt. Khalfin focust op de haptische blik in twee video’s met Yuliya Tikhonova die gebaseerd zijn op Chinese verhalen over Kazachse nomaden.