Ensemble

SECULIERE DEVOTIE

Dit begrip kwam in onze gedachten toen we Koen van den Broek, Apostolos Georgiou en Marlene Dumas aan elkaar koppelden.

Is devotie een inherent religieuze activiteit? Kan iemand zulke toewijding uitdrukken indien die niet door religieuze doctrines wordt gecontroleerd? Kunnen religieus-culturele voorwerpen gewaardeerd worden in een context buiten het wereldbeeld dat hen creëerde of opnieuw gedefinieerd worden in seculiere, populaire of zelfs commerciële termen? Religie, dankzij haar hechte relatie met het merendeel van de Westerse kunstgeschiedenis, heeft een ingewikkelde, visuele taal gecreëerd die nog steeds wordt verlengd in verschillende middelen van visuele communicatie, van hedendaagse kunst tot cinema en reclame. Ze kan nog steeds heiligheid, zuiverheid en martelaarschap aanduiden in om het even welke context en ze kan de kijker nog steeds lokken in “idolatrie”. Per slot van rekening kan het aanbidden van beelden te maken hebben met de onderliggende boodschappen die afbeeldingen altijd gehad hebben: niet alleen die van de Madonna als vrouw maar ook van de schoonheid van het blauw en het rood van de engelen en van de spanning tussen kleuren.

Georgiou maakt een schilderij van een schilderij, als een meervoudige daad van geloof in de doelgerichtheid van kunst, Van den Broek vertrekt van de beroemde Madonna (1452) van Jean Fouquet. In Dumas’ kleurloze en tobbende Sacrifice resoneert een vrouwelijk onderwerp in een zogenaamde schilderkundige omzetting van het lens-gebaseerde beeld van een ander.