Geometrie en harmonie

Jef Verheyen gaat onophoudelijk de dialoog met de kunstgeschiedenis aan. Met zijn twee- en drieluiken en paravents sluit hij aan bij een lange traditie. Want ook in de eeuwenoude Chinese kamerschermen kwamen verschillende ambachten samen zoals textielontwerp, schilderkunst en meubelkunst. Verheyen onderzoekt in zijn vijfdelige paravent de grenzen tussen kunst en architectuur, schilderij en sculptuur, functie en decoratie. In de laatste serie schilderijen van Verheyens loopbaan werkt hij met geometrische basisvormen of perspectieflijnen. De schilder verdiept zich in wiskundige verhoudingen en in de Griekse filosofie als basis voor harmonie. Zo schildert hij de vierkante vorm van de megaron, een oud-Griekse term uit de architectuur. Tussen 1980 en 1984 schildert hij trompe l’oeil ruimtes waarin diamantvormige spiegels zweven in het oneindige.