{"id":14931,"title":"Meganeudon","dimensions":"15.3 x 36 x 12.5 cm","date_begin":"1973-01-01","material":"fiberglas, hout, plexi, ijzer, motor","art_status_id":13,"legal_status_id":47,"category_id":118,"platform_id":1,"deleted":false,"asset_count":1,"stream_count":0,"collection":"Collection M HKA, Antwerp","cached_tag_list":"M HKA","publishing_process_id":1,"annotation":"\u003cp\u003e50 ex. + 2 AP, dit werk is 28/50\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp\u003e\u003cspan lang=\"NL-BE\" style=\"margin: 0px;\"\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003ePanamarenko studeerde aan de Antwerpse Academie. V\u0026oacute;\u0026oacute;r 1968 leunde hij aan bij de pop-art, maar hij raakte algauw in de ban van het vliegtuig en vliegen op eigen kracht. Panamarenko is een pseudoniem en een samentrekking van \u0026quot;Pan American Airlines and Company\u0026quot;. Aldus ontstonden, sinds 1970, zijn schaalmodellen van talrijke imaginaire voertuigen, vliegtuigen, ballonnen of helikopters in alle mogelijke origineel-verrassende vormen. Het zijn evenveel varianten op de droom van het vliegen van de mythologische figuur Icarus.\u003c/font\u003e\u003c/span\u003e\u003cspan lang=\"NL-BE\" style=\"margin: 0px; font-family: \u0026quot;Arial\u0026quot;,sans-serif;\"\u003e\u003cfont color=\"#000000\" size=\"3\"\u003e \u003c/font\u003e\u003c/span\u003e\u003cspan lang=\"NL-BE\" style=\"margin: 0px;\"\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003eIn Het mechanisme van de meganeudon (gepubliceerd in de catalogus Panamarenko, Berlijn, Otterlo, Brussel, 1978, p. 169-176.), wijst Panamarenko op de oorsprong van de naam Meganeudon. Hij bestrijdt de overtuiging van natuurkundigen dat hoog frequent flappen geen effici\u0026euml;nt vliegmechanisme zou zijn \u0026quot;voor grotere toestellen dan insekten\u0026quot;. \u0026quot;Ik ben zelf van het tegendeel overtuigd\u0026quot;, schrijft hij, \u0026quot;ten eerste omdat ze geen enkel wetenschappelijk bewijs geven, waar ze anders altijd zo vlug mee zijn, verder zijn er wel bewijzen gevonden dat er in de prehistorie, duizenden jaren, insekten gevlogen hebben met een vleugelspanwijdte van \u0026eacute;\u0026eacute;n meter vijftig. Libellen ontdekt in de fossiele lagen van het devoon (de Meganeudons)\u0026quot;. \u003c/font\u003e\u003c/span\u003e\u003cspan style=\"margin: 0px;\"\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003eVanaf het begin van de jaren 70 probeert Panamarenko het trilmechanisme van insectenvleugels te vertalen naar lichte vliegtoestellen met pedaalaandrijving. Flappende vleugels zouden volgens Panamarenko wel eens de meest effici\u0026euml;nte vorm van vliegen op mensenkracht kunnen zijn. Maar hoewel de kloppende vleugel er op het eerste gezicht eenvoudig uit ziet, is hij veel complexer dan de vaste vleugel of de helikopter. Omdat bij mensen een natuurlijk mechanisme ontbreekt, moeten we dit volgens Panamarenko opvangen door een zelfgemaakte constructie die onze sterk ontwikkelde beenspieren gebruikt. De verschillende \u003c/font\u003e\u003ci\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003eMeganeudons\u003c/font\u003e\u003c/i\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003e en \u003c/font\u003e\u003ci\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003eUmbilly\u0026rsquo;s\u003c/font\u003e\u003c/i\u003e\u003cfont color=\"#000000\" face=\"Calibri\" size=\"3\"\u003e gaan steeds uit van dezelfde basisgedachte: tussen de aandrijving en de vleugels zit een veer die het typisch trillen van insectenvleugels voortbrengt. Omdat beide vleugels met de veer verbonden zijn, houden ze elkaar in evenwicht en wordt elke vleugelslag automatisch gevolgd door een verende terugslag.\u003c/font\u003e\u003c/span\u003e\u003c/p\u003e\r\n","date_end":null,"reference":"28/50","stream_count_app":30,"permalink":"meganeudon-eafab5b1-d60c-446e-9541-1d2b889a98f0","description_ca":"","short_description_ca":"","description_it":"","short_description_it":"","cached_primary_asset_url":null,"cached_actor_names":" Panamarenko","hide_from_json":false,"prev_platform_id":null,"description_uk":null,"short_description_uk":null,"category":{"en":"Multiple","nl":"Multipel","fr":"Multiple"},"poster_image":"https://s3.amazonaws.com/mhka_ensembles_production/assets/public/000/034/002/large/Panamarenko_Meganeudon_1973__photo_M_HKAcc.jpg?1480341200","poster_credits":"(c)image: M HKA ","translations":[{"locale":"en","short_description":"","description":"\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eSince the early 70s, Panamarenko has tried to translate the vibration mechanism of insect wings for pedal-driven light aircraft. According to Panamarenko, flapping wings could well be the most efficient form of manpower-driven flying. But while the beating wing looks simple at first glance, it is much more complex than the fixed wing or helicopter. Since a natural mechanism is missing in humans, we must, according to Panamarenko, compensate for this with a homemade design that uses our highly developed leg muscles. Different Meganeudons and Umbillies are always based on the same basic principle: between the drive and the wings, there is a spring that produces the typical flickering of insect wings. Since both wings are connected to the spring, they keep each other in balance and every wing beat is automatically followed by a spring-loaded recoil.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e\u003cstrong\u003e\u0026quot;I thought flapping wings could make a greater angle and thus could move more air. Because the two wings are connected to each other by means of a spring, they keep each other in balance. The wings, which look like a membrane, open up like a spring. The air that is caught in it, is subsequently pushed back by the spring-loaded recoil of the wing. That is a very efficient way of flying, but also much more complex ... \u0026quot;.\u003c/strong\u003e (Panamarenko)\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eTo demonstrate the theoretical possibility of a flight mechanism that can lift heavy weights with very wide, flapping wings, Panamarenko refers to the prehistoric dragonfly, called \u0026lsquo;Meganeudon\u0026#39;, which has an enormous wingspan of 1.5 m. In the scientific reference books, however, there is no sign of the \u0026#39;Meganeudon\u0026#39; anywhere.\u0026nbsp; There is mention of the Meganeuron, though, is situated in the carboniferous fossil age. It is a 280 to 230 million year-old precursor of today\u0026#39;s dragonflies. Panamarenko: \u0026quot;It\u0026rsquo;s true, I did swap the \u0026#39;r\u0026#39; for a \u0026#39;d\u0026#39;, to make it sound more dinosaur-like!\u0026#39;. Twisting objective data in order to integrate them into a new context is one of the characteristics of the happenings and Fluxus.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e(Source: Morrens, P. Willemse, H., 2005. Copyright Panamarenko, Antwerp Ludion, pp 105-108)\u003c/p\u003e\r\n"},{"locale":"nl","short_description":"","description":"\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eVanaf het begin van de jaren 70 probeert Panamarenko het trilmechanisme van insectenvleugels te vertalen naar lichte vliegtoestellen met pedaalaandrijving. Flappende vleugels zouden volgens Panamarenko wel eens de meest effici\u0026euml;nte vorm van vliegen op mensenkracht kunnen zijn. Maar hoewel de kloppende vleugel er op het eerste gezicht eenvoudig uit ziet, is hij veel complexer dan de vaste vleugel of de helikopter. Omdat bij mensen een natuurlijk mechanisme ontbreekt, moeten we dit volgens Panamarenko opvangen door een zelfgemaakte constructie die onze sterk ontwikkelde beenspieren gebruikt. De verschillende \u003cem\u003eMeganeudons\u003c/em\u003e en \u003cem\u003eUmbilly\u0026rsquo;s\u003c/em\u003e gaan steeds uit van dezelfde basisgedachte: tussen de aandrijving en de vleugels zit een veer die het typisch trillen van insectenvleugels voortbrengt. Omdat beide vleugels met de veer verbonden zijn, houden ze elkaar in evenwicht en wordt elke vleugelslag automatisch gevolgd door een verende terugslag.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e\u003cstrong\u003e\u0026ldquo;\u003cem\u003eIk dacht dat fladderende vleugels een grotere hoek konden maken en dus meer lucht konden verplaatsen. Omdat de twee vleugels door middel van een veer aan elkaar verbonden zijn, houden ze elkaar in balans. De vleugels, die eruitzien als een membraan, klappen open als een veer. De lucht die erin valt, wordt vervolgens weer weggeduwd door de verende terugslag van de vleugel. Dat is een heel effici\u0026euml;nte manier van vliegen, maar natuurlijk ook veel gecompliceerder\u0026hellip;\u0026rdquo;\u003c/em\u003e.\u003c/strong\u003e \u003cstrong\u003e(Panamarenko)\u003c/strong\u003e\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eOm de theoretische mogelijkheid aan te tonen van een vliegmechanisme dat met zeer wijde, fladderende vleugels zware massa\u0026rsquo;s kan optillen, beroept Panamarenko zich op het bestaan van een voorhistorische waterjuffer, \u0026lsquo;Meganeudon\u0026rsquo; genaamd. Die beschikt over de enorme vleugelwijdte van 1.5 m. In de wetenschappelijke naslagwerken vindt men de \u0026lsquo;Meganeudon\u0026rsquo; echter nergens terug; wel de Meganeuron, die gesitueerd wordt in het fossiele tijdperk van de Carboon. Het betreft een 280 tot 230 miljoen jaar oude voorloper van onze hedendaagse libellen. Panamarenko: \u0026ldquo;\u003cem\u003eIk heb van die \u0026lsquo;r\u0026rsquo; een \u0026lsquo;d\u0026rsquo; gemaakt ja, dat klinkt zo wat meer dinosaurusachtig!\u0026rsquo;\u003c/em\u003e. Het verdraaien van objectieve gegevens om ze in een nieuw verband te integreren, behoort tot de kenmerken van de happenings en de fluxus.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e(Bron:\u0026nbsp; Morrens, P., Willemse, H., 2005, \u003cem\u003eCopyright Panamarenko\u003c/em\u003e, Antwerpen: Ludion, pp. 105 - 108)\u003c/p\u003e\r\n"},{"locale":"fr","short_description":"","description":"\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eDepuis le d\u0026eacute;but des ann\u0026eacute;es 70, Panamarenko essaie de traduire le m\u0026eacute;canisme vibratoire des ailes d\u0026#39;insectes en appareils volants l\u0026eacute;gers entra\u0026icirc;n\u0026eacute;s par des p\u0026eacute;dales. Selon Panamarenko, les ailes qui battent pourraient bien \u0026ecirc;tre la forme de vol par la force humaine la plus efficace. Cependant, bien que l\u0026#39;aile battante semble simple \u0026agrave; premi\u0026egrave;re vue, elle est nettement plus complexe que l\u0026#39;aile fixe ou l\u0026#39;h\u0026eacute;licopt\u0026egrave;re. Etant donn\u0026eacute; qu\u0026#39;il manque \u0026agrave; l\u0026#39;homme un m\u0026eacute;canisme naturel, Panamarenko pense que nous devons le compenser par une structure r\u0026eacute;alis\u0026eacute;e par nos soins et utilisant les muscles de nos jambes, fortement d\u0026eacute;velopp\u0026eacute;s. Les diff\u0026eacute;rents \u003cem\u003eMeganeudons\u003c/em\u003e et \u003cem\u003eUmbilly\u0026rsquo;s\u003c/em\u003e partent toujours de la m\u0026ecirc;me r\u0026eacute;flexion de base : entre l\u0026#39;entra\u0026icirc;nement et les ailes, un ressort produit la vibration typique des ailes d\u0026#39;insectes. Etant donn\u0026eacute; que les deux ailes sont reli\u0026eacute;es par le ressort, elles se maintiennent en \u0026eacute;quilibre et chaque battement d\u0026#39;aile est automatiquement suivi par effet retour r\u0026eacute;silient.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e\u003cstrong\u003e\u0026laquo;\u0026nbsp;\u003cem\u003eJe pensais que les ailes voletantes pouvaient r\u0026eacute;aliser un angle plus important et pouvaient donc d\u0026eacute;placer plus d\u0026#39;air. Etant donn\u0026eacute; que les deux ailes sont reli\u0026eacute;es par un ressort, elles se maintiennent en \u0026eacute;quilibre. Les ailes, qui ressemblent \u0026agrave; une membrane, s\u0026#39;ouvrent en battant comme un ressort. L\u0026#39;air qui se prend dedans est ensuite repouss\u0026eacute; par le retour r\u0026eacute;silient de l\u0026#39;aile. C\u0026#39;est une mani\u0026egrave;re tr\u0026egrave;s efficace de voler mais bien entendu, c\u0026#39;est aussi beaucoup plus compliqu\u0026eacute;\u0026hellip;\u0026nbsp;\u0026raquo;\u003c/em\u003e.\u003c/strong\u003e \u003cstrong\u003e(Panamarenko)\u003c/strong\u003e\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eAfin de prouver la possibilit\u0026eacute; th\u0026eacute;orique d\u0026#39;un m\u0026eacute;canisme de vol pouvant soulever des masses lourdes avec des ailes tr\u0026egrave;s larges, voletantes, Panamarenko s\u0026#39;en r\u0026eacute;f\u0026egrave;re \u0026agrave; l\u0026#39;existence d\u0026#39;une libellule pr\u0026eacute;historique appel\u0026eacute;e \u0026#39;Meganeudon\u0026#39;. Ses ailes ont une \u0026eacute;norme envergure de 1,5m. Dans les ouvrages de r\u0026eacute;f\u0026eacute;rence scientifiques, cependant, vous ne trouverez le \u0026#39;Meganeudon\u0026#39; nulle part mais vous trouverez le Meganeuron, situ\u0026eacute; pendant l\u0026#39;\u0026egrave;re fossile du Carbone. Il s\u0026#39;agit d\u0026#39;un pr\u0026eacute;d\u0026eacute;cesseur de 280 \u0026agrave; 230 millions d\u0026#39;ann\u0026eacute;es de nos libellules actuelles. Panamarenko : \u0026laquo;\u0026nbsp;\u003cem\u003eJ\u0026#39;ai transform\u0026eacute; ce \u0026lsquo;r\u0026rsquo; en \u0026lsquo;d\u0026rsquo; car oui, \u0026ccedil;a sonne un peu plus comme un nom de dinosaure de cette fa\u0026ccedil;on !\u0026nbsp;\u0026raquo;\u003c/em\u003e. Le fait d\u0026#39;alt\u0026eacute;rer des donn\u0026eacute;es objectives pour les int\u0026eacute;grer dans une nouvelle relation fait partie des caract\u0026eacute;ristiques des happenings et du mouvement Fluxus.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e(Source :\u0026nbsp; Morrens, P., Willemse, H., 2005, \u003cem\u003eCopyright Panamarenko\u003c/em\u003e, Anvers : Ludion, pp. 105 - 108)\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e\u0026nbsp;\u003c/p\u003e\r\n"},{"locale":"ru","short_description":"","description":""},{"locale":"de","short_description":"","description":"\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eSeit Anfang der 70er-Jahre versucht Panamarenko den Schwingmechanismus von Insektenfl\u0026uuml;geln auf leichte Luftfahrzeuge mit Pedalantrieb zu \u0026uuml;bertragen. Flatternde Fl\u0026uuml;gel k\u0026ouml;nnten sich Panamarenko zufolge als die effizienteste Form des Fliegens durch Menschenkraft erweisen. Doch obwohl der schlagende Fl\u0026uuml;gel auf den ersten Blick einfach aussieht, ist er viel komplexer als der feste Fl\u0026uuml;gel oder der Hubschrauber. Da bei Menschen ein nat\u0026uuml;rlicher Mechanismus fehlt, m\u0026uuml;ssen wir diesen Mangel laut Panamarenko durch eine selbstgemachte Konstruktion ausgleichen, die unsere stark ausgepr\u0026auml;gten Beinmuskeln nutzt. Die verschiedenen \u003ci\u003eMeganeudons\u003c/i\u003e und \u003ci\u003eUmbillys\u003c/i\u003e gehen stets von demselben Grundgedanken aus: zwischen Antrieb und Fl\u0026uuml;geln befindet sich eine Feder, die das typische Schwingen von Insektenfl\u0026uuml;geln erzeugt. Da beide Fl\u0026uuml;gel mit einer Feder verbunden sind, halten sie sich gegenseitig im Gleichgewicht und auf jeden Fl\u0026uuml;gelschlag folgt automatisch ein federnder R\u0026uuml;ckschlag.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e\u003cstrong\u003e\u0026ldquo;\u003c/strong\u003e\u003cb\u003e\u003ci\u003eIch dachte, dass flatternde Fl\u0026uuml;gel einen gr\u0026ouml;\u0026szlig;eren Winkel haben und somit mehr Luft verdr\u0026auml;ngen k\u0026ouml;nnten. Da die zwei Fl\u0026uuml;gel mittels einer Feder miteinander verbunden sind, halten sie sich gegenseitig im Gleichgewicht. Die Fl\u0026uuml;gel, die wie eine Membran aussehen, \u0026ouml;ffnen sich wie eine Feder. Die Luft, die hineinf\u0026auml;llt, wird anschlie\u0026szlig;end wieder durch den R\u0026uuml;ckschlag der Feder weggedr\u0026uuml;ckt. Eine sehr effiziente Art und Weise des Fliegens, aber nat\u0026uuml;rlich auch viel komplizierter\u003c/i\u003e\u003c/b\u003e\u003cem\u003e\u003cb\u003e\u0026hellip;\u0026rdquo;\u003c/b\u003e\u003c/em\u003e\u003cstrong\u003e.\u003c/strong\u003e \u003cstrong\u003e(Panamarenko)\u003c/strong\u003e\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003eUm die theoretische M\u0026ouml;glichkeit eines Flugmechanismus nachzuweisen, der mit sehr weiten, flatternden Fl\u0026uuml;geln schwere Massen heben kann, beruft sich Panamarenko auf ein Ur-Insekt, das sogenannte \u0026bdquo;Meganeudon\u0026ldquo;. Es verf\u0026uuml;gte \u0026uuml;ber eine enorme Fl\u0026uuml;gelspannweite von 1,5 Metern. In den wissenschaftlichen Nachschlagewerken findet das \u0026bdquo;Meganeudon\u0026ldquo; jedoch keine Erw\u0026auml;hnung; das Meganeuron hingegen schon, welches im fossilen Zeitalter der Karbonzeit angesiedelt wird. Es handelt sich um einen 280 bis 230 Millionen Jahre alten Vorl\u0026auml;ufer unserer heutigen Libellen. Panamarenko: \u0026bdquo;\u003ci\u003eIch habe aus diesem \u0026bdquo;R\u0026ldquo; ein \u0026bdquo;D\u0026ldquo; gemacht, das h\u0026ouml;rt sich mehr wie ein Dinosaurier an!\u0026ldquo;\u003c/i\u003e. Das Verf\u0026auml;lschen von objektiven Elementen, um sie in einen neuen Zusammenhang zu integrieren, geh\u0026ouml;rt zu den Merkmalen der Happenings und von Fluxus.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp style=\"text-align: justify;\"\u003e(Quelle:\u0026nbsp; Morrens, P., Willemse, H., 2005, \u003cem\u003eCopyright Panamarenko\u003c/em\u003e, Antwerpen: Ludion, S. 105 - 108)\u003c/p\u003e\r\n"},{"locale":"es","short_description":"","description":""},{"locale":"el","short_description":"","description":""}],"actors":[{"id":57,"name":" Panamarenko","category":{"en":"Creator","nl":"Vervaardiger","fr":"Créateur"}}]}