M HKA Ensembles

Affiche

Collection: M HKA Archives.

COUM Transmissions (1969 – 1976) was een Brits experimenteel, muzikaal performance-collectief. Hoewel de leden roteerden, bestond de drijvende kern uit stichtend lid Genesis P-Orridge, Cosey Fanni Tutti, en Spydee Gasmantell, met latere aansluiting van onder meer Peter ‘Sleazy’ Christopherson. Geïnspireerd door het Dadaïsme, Fluxus, en de Beat Generation, deinsde COUM niet terug voor uitdagende, subversieve houdingen. De groep stond gekend om controversiële performances en het in twijfel trekken van de conventionele Britse samenleving. COUM’s acties werden duidelijk als aanstootgevend ervaren, maar provoceren was nooit hun voornaamste drijfveer. Wonen in London in de jaren ’70 stond gelijk aan een eerstehands ervaring met de kern van een land in beroering, en dus ook met persoonlijke reflecties en een zoektocht doorheen de donkere lagen van de maatschappij; naar taboes, naar alles wat verboden was. COUM zocht de diepste lagen van creativiteit op om vragen te stellen. Op twee avonden in mei van 1978 voert COUM Transmissions Scenes of Victory op in Today’s Place en aan de Universitaire Instelling Antwerpen. Ontgoocheld door de kunstwereld en in een poging de grenzen te verleggen, slikte Genesis P-Orridge tijdens de performance onder meer boomschors en whisky, sneed patronen in de huid met nagels, stortte in en werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Genesis P-Orridge zei later het volgende over die beruchte avond: ‘I was trying to get into a trance state and then I actually did. For the first and only time in my life I spoke in tongues and out came this huge diatribe, and I never used to speak in performances, ever. This was the only time that I did. I started swearing and shouting abuse at the audience and just really went loony, which I presume was the result of alcohol, and then I collapsed and started to vomit and dehydrate. By the time they got me to hospital they couldn’t find a pulse at all.’ (Wreckers of Civilization: The Story of COUM Transmissions & Throbbing Gristle, Simon Ford, 1999). De opvoering in Antwerpen was meteen ook de laatste voor COUM als collectief. Onder leiding van onder meer Genesis P-Orridge en Cosey Fanni Tutti vloeit uit COUM Transmissions vanaf ‘75 ook de grensverleggende band Throbbing Gristle voort, ook gekend als TG. Hoewel TG zich tot doel stelde een bredere doelgroep binnen de populaire cultuur aan te spreken - in tegenstelling tot zich te begeven in de niches van de elitaire kunstwereld - bleven ze een cultband. Echter met een groter publiek en als alom erkende voortrekkers van het industriële muziekgenre.