{"id":4476,"title":"Jeanne Marie Renée","dimensions":"","date_begin":"2003-01-01","material":"","art_status_id":13,"legal_status_id":47,"category_id":21,"platform_id":1,"deleted":false,"asset_count":4,"stream_count":0,"collection":"De Vleeshal Collection, Middelburg (The Netherlands)","cached_tag_list":"projection","publishing_process_id":1,"annotation":"","date_end":"2003-01-01","reference":"VH0292","stream_count_app":26,"permalink":"jeanne-marie-renee","description_ca":null,"short_description_ca":null,"description_it":null,"short_description_it":null,"cached_primary_asset_url":null,"cached_actor_names":null,"hide_from_json":false,"prev_platform_id":null,"description_uk":null,"short_description_uk":null,"category":{"en":"Video","nl":"Video","fr":"Video"},"poster_image":"https://s3.amazonaws.com/mhka_ensembles_production/assets/public/000/011/796/large/Arnold___0001_Martin__Jeanne__2004__photo_clinckx.jpg?1343652701","poster_credits":"(c)image: M HKA","translations":[{"locale":"en","short_description":"","description":"\u003cp\u003eHere Martin Arnold reinterprets the silent-film classic \u003ca href=\"https://www.youtube.com/watch?v=CQj_3AY-E1g\"\u003e\u003cem\u003eThe Passion of Joan of Arc\u003c/em\u003e\u003c/a\u003e\u0026nbsp;directed by Carl Thomas Dreyer in 1928, with Maria Falconetti in the leading role. He focuses on Joan during her trial, where in the original film images of the defendant are interspersed with images of her prosecutor. Arnold manipulates various scenes. He deletes images of the prosecutor and directs attention fully towards the actress\u0026rsquo;s facial expressions. In this way he retains a collection of some fifteen different close-ups of Joan of Arc, drawing on this well of successive emotions for an hour-long\u0026rsquo;s presentation.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp\u003eThe projection is programmed so that that the close-ups follow each other one-by-one in an almost random order \u0026ndash; \u0026lsquo;almost\u0026rsquo; random, because the scenes where she is crying are intended for the end of the day (in the M HKA the programming was set for one day, but at the exhibition in De Vleeshal, for instance, it ran over six weeks and the crying scenes were reserved for the final week). Between each scene is a point of rest: the facial expressions of the actress are transformed into a neutral mien by means of a \u0026lsquo;morphing\u0026rsquo;-technique, and whereby (again via morphing) she again changes to the following emotionally charged expression. This gives rise to a near-seamless procession of emotions: hope, astonishment, ecstasy, resignation, etc., succeed one another in endless repetition. The slow tempo serves to enhance the estranging effect. By digitally manipulating old Hollywood films, Arnold creates an image with a very charged atmosphere. It seems like a single long, drawn out close-up of a woman full of contained tension, imprisoned in the image frame.\u003c/p\u003e\r\n"},{"locale":"nl","short_description":"","description":"\u003cp\u003eArnold herinterpreteert hier de stomme-filmklassieker \u003ca href=\"https://www.youtube.com/watch?v=CQj_3AY-E1g\"\u003e\u003cem\u003eThe Passion of Joan of Arc\u003c/em\u003e\u003c/a\u003e\u0026nbsp;(\u0026#39;Het lijden van Jeanne d\u0026rsquo;Arc\u0026#39;) van Carl Thomas Dreyer uit 1929, met in de hoofdrol Ren\u0026eacute;e Falconetti. Hij focust op de figuur van Jeanne d\u0026rsquo;Arc tijdens haar proces, waarbij in de oorspronkelijke film beelden van de beklaagde worden afgewisseld met beelden van haar aanklager. Arnold manipuleert verschillende sc\u0026egrave;nes. Hij verwijdert de beelden van de aanklager en richt de aandacht volledig op de dramatische gelaatsuitdrukkingen van de actrice. Op die manier houdt hij een verzameling van een vijftiental verschillende close-ups van Jeanne d\u0026rsquo;Arc over waaruit hij put voor een uren durende opeenvolging van emoties.\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp\u003eDe projectie is zodanig geprogrammeerd dat de close-ups \u0026eacute;\u0026eacute;n na \u0026eacute;\u0026eacute;n in bijna willekeurige volgorde telkens opnieuw worden opgeroepen \u0026ndash; bijna willekeurig, want de sc\u0026egrave;nes waarin ze huilt, zijn voor het einde van de dag voorzien (in het M HKA is de programmering afgesteld op \u0026eacute;\u0026eacute;n dag, maar bij de tentoonstelling in De Vleeshal bijvoorbeeld liep de programmering over zes weken en zaten de huilsc\u0026egrave;nes in de laatste week).\u003c/p\u003e\r\n\r\n\u003cp\u003eTussen elke sc\u0026egrave;ne is er een rustpunt: de gezichtsuitdrukking van de actrice wordt door middel van de \u0026lsquo;morphing\u0026rsquo;-techniek tot een neutrale uitdrukking getransformeerd, waarna ze weer via dezelfde techniek verandert in de volgende emotioneel geladen uitdrukking. Op die manier ontstaat een quasi naadloze opeenvolging van emoties: hoop, verbijstering, extase, berusting\u0026hellip; volgen elkaar in een eindeloze herhaling op. Door het trage tempo wordt het vervreemdend effect versterkt. Bovendien benadrukt het grote projectiescherm de emoties waarmee de vrouw overspoeld wordt. Door de oude Hollywoodfilm digitaal te manipuleren cre\u0026euml;ert Arnold een beeld met een zeer geladen sfeer. Het lijkt wel \u0026eacute;\u0026eacute;n langgerekte close-up van een vrouw die vol ingehouden spanning gevangen zit in het beeldkader.\u003c/p\u003e\r\n"},{"locale":"fr","short_description":"","description":""},{"locale":"ru","short_description":"","description":""},{"locale":"de","short_description":"","description":""},{"locale":"es","short_description":"","description":""},{"locale":"el","short_description":"","description":""}],"actors":[{"id":763,"name":"Martin Arnold","category":{"en":"Creator","nl":"Vervaardiger","fr":"Créateur"}}]}