M HKA gaat digitaal

Met M HKA Ensembles zetten we onze eerste échte stappen in het digitale landschap. Ons doel is met behulp van nieuwe media de kunstwerken nog beter te kaderen dan we tot nu toe hebben kunnen doen.

We geven momenteel prioriteit aan smartphones en tablets, m.a.w. de in-museum-ervaring. Maar we zijn evenzeer hard aan het werk aan een veelzijdige desktop-versie. Tot het zover is vind je hier deze tussenversie.

M HKA goes digital

Embracing the possibilities of new media, M HKA is making a particular effort to share its knowledge and give art the framework it deserves.

We are currently focusing on the experience in the museum with this application for smartphones and tablets. In the future this will also lead to a versatile desktop version, which is now still in its construction phase.

Ensemble: The Unstable Self

HET ONSTABIELE ZELF

We dachten aan het Onstabiele Zelf toen we de werken van Jacques Lizène, Lucas Samaras en Douglas Gordon bespraken.

In tegenstelling tot in de mythe van Narcissus worden we in het echte leven haast nooit verliefd op onszelf. Wanneer je in een reflecterende waterplas kijkt, kun je in aanraking komen met de onbekende diepzee of sta je oog in oog met een chimaera: een monster dat uit meer dan één dier bestaat. De willekeurigheid en transitionele aard van wat we zijn, de constante interne strijd tussen tegenstrijdige opvattingen in onszelf en het fluctuerende van wat we vaak met zekerheid waarnemen als onze rots in de branding, wordt onthuld met een diepgaande zelfbeschouwing, psychoanalyse, chemische bestanddelen en ziektes die de geest aantasten. Misschien is het die kennis, dat het zelf niet een topos maar een reis is, die ons redt van de wraak van Nemesis.

We zijn monsters, stelt Lizène, toevallige creaties van twee bronnen van genetisch materiaal. Hij onderging dan ook een vasectomie om zich niet te kunnen voortplanten. Na zo’n ingreep is het verblijdend om een “cadavre exquis” te zijn. Gordon confronteert in Self Portrait (Kissing with Scopolamine) zijn eigen reflectie door een ander gezicht te kussen met een waarheidsserum op de  lippen. Samaras maakt met Self iets wat uitmondt in een autobiografie via zijn lichaam.

Verberg deze beschrijving

Werken

>Jacques Lizène, Peinture à la manière fécale, 1977. Dessin mediocre d'art syncretique, 1964. Olivier croisé sapin croisé palmier croisé cactus. Remake 2010 et projection vidéo. , 1964-2010.Mixed Media, mixed media, canvas, video projection, 200 x 150 cm.

>Jacques Lizène, Chaise découpée [Cut-Up Chair], 1964-2008.Sculpture, wood, canvas, 83 x 40 x 35 cm.

>Lucas Samaras, Self, 1969.Video, dvd.

>Jacques Lizène, Etre son propre tube de couleur. Peinture à la manière fécale. Peinture analitique (sans y). Remake 1995. En remake 2010. [To be Your Own Paint Tube. Painting in the Fecal Style. Analitic Painting (without y). Remake 1995, as a Remake 2010], 1977-2010.Mixed Media, mixed media, canvas, 100 x 80 cm.

>Douglas Gordon, Self-Portrait (Kissing with Scopolamine), 1994.Photography, dia projection, variable.