Kruisingen tussen verschillende werkelijkheidsniveaus – droom, visie, utopie – fascineerden veel kunstenaars in de jaren zestig en zeventig. Hun werk toont een onbehagen met de zelfverzekerde en universalistische positie van wat we ‘het Essentiële’ doopten. De kunstenaars van het Transcendente creëren in plaats daarvan werken die open staan voor interpretatie, twijfel en kritiek. Velen van hen behoren tot de Italiaanse beweging van de arte povera (arme kunst). Ze kaarten kwesties aan die relevant zijn voor de mensheid als geheel, maar doen dat vaak via individuele, subjectieve, zelfs idiosyncratische gebaren. Ideologisch identificeren ze zich met het anti-autoritaire en met wat doelbewust open wordt gelaten.

Sommige van de werken opgenomen in dit ensemble zijn te zien in Antwerpen, andere in Eindhoven.