M HKA Ensembles

De kerntaak van het M HKA bestaat uit “een kunsthypothese voorleggen aan het publiek” of, met andere woorden, “een visie op kunst bemiddelen”. Deze Kunsthypothese is een visie op kunst die wordt vormgegeven door het museum en voorgesteld aan de wereld. Een klassiek museum ordent het artistieke verleden tot een “groot verhaal”, een “canon”. Er ontstaat de indruk dat die canon definitief en onveranderlijk is. Een museum voor hedendaagse kunst moet echter voortdurend zijn blik op het verleden, het heden en de toekomst in vraag stellen. Het moet zijn visie over kunstenaars, publiek en samenleving uittesten. Zo kan het zijn inzichten verrijken, herzien en herformuleren. Daardoor blijft de visie van het museum op kunst leven en evolueren, en voortdurend aan kracht winnen.

Het vertrekpunt voor de kunsthypothese van het M HKA is de visie van die kunstenaars die het belangrijk acht. Dat betekent dat al wat deze kunstenaars doen, al wat zij beschouwen als onderdeel van hun kunstpraktijk, van belang is. De kunstwerken verdienen bijzondere ruimte en aandacht, maar ook hun voorbereidende studies en documenten, uitgaven, kunstenaarsboeken en ander drukwerk, teksten, blogs, websites en secundaire bronnen zijn net zo goed belangrijke uitingen van hun artistieke energie. Door het samenbrengen van de verschillende benaderingen die de visie van de kunstenaar uitmaken, ontstaan er clusters. En wanneer verwante kunstwerken, of clusters van werken, worden samengebracht, ontstaan er “ensembles”.

Daarom is het “leggen van verbindingen” een belangrijk element om de kunsthypothese vorm te geven. Al van bij de eerste input van informatie en metadata kunnen ensembles op totaal verschillende manieren worden gevormd en gestructureerd. Met elke handeling blijft het ensemble groeien. Uiteindelijk zal deze methode uitgroeien tot een nieuwe, dynamische museumpraktijk.

Verberg deze beschrijving