Al op zeer jonge leeftijd was Joseph Beuys gefascineerd door de natuur en was hij obsessief bezig met het catalogeren van de fauna en flora in zijn leefomgeving. Tegelijk verdiepte hij zich in mythologie en folklore. De methode waarmee Beuys de natuur onderzocht was een combinatie van rationeel denken met culturele en mystieke projectie. Hij associeerde de natuur met complexe psychologische processen en het streven naar een hogere vorm van bewustzijn en wilde op die manier de natuurlijke en de culturele wereld met elkaar laten samensmelten. Net als de terugkerende motieven van dieren zoals hazen en bijen, gebruikte Beuys ook berglandschappen om grenzeloosheid en vrijheid te verbeelden. De bescherming van en het respect voor de natuur stonden ook centraal in zijn engagement voor Die Grünen (de groenen) in Duitsland.