SPIRITUELE VORM          

Het idee van de spirituele vorm kwam naar voren tijdens de gesprekken omtrent het werk van Philippe Van Snick, Stephen Antonakos en James Lee Byars.

Het zal misschien als een paradox klinken om de informele ervaring van spiritualiteit te vertalen in vorm. Maar is op de een of andere manier om het even welke voorstelling – om het even welk woord – geen paradox die iets probeert te vatten dat altijd onuitputbaar en performatief is? Kunst kan vormen aanbieden die de essentie van ritualistisch vermogen omvormen tot beelden die een connectie toelaten met de intensiteit vervat in ervaring. Losgerukt van religie, kunnen kruisen, lichtkransen, aura’s, kleuren en licht puur vermogen worden die hun eigenschap behouden om onze innerlijke dimensies te beroeren.

Van Snick brengt de sensitieve logica van het universum ter sprake via simpele middelen, blauw en zwart voor dag en nacht, tien kleuren voor een kosmische orde. Byars schrijft een brief in de vorm van een gouden man en biedt ons de perfecte filosofie; een gouden naald aangevuld met een houten tandenstoker met de vermelding TH FI TO IN PH. (The First Totally Interrogative Philosophy / De eerste volledig vragende filosofie). Antonakos verbergt de technologische elementen van neon en laat alleen toe dat het licht kan stralen vanuit een geometrische vorm waardoor spirituele elementen in minimalistische vormen geïntroduceerd worden.