Een doek met reflectoren in edelstaal van Hermann Goepfert. Een compositie met spiegelvlakken van Christian Megert. Een gesculpteerde torsievorm van Walter Leblanc. Anders dan zijn collega’s experimenteert Verheyen niet met spiegel, glas of staal. Hij schildert in olieverf op jute en houdt als schilder vast aan het tweedimensionale doek. Toch hebben al deze werken één ding gemeen: ze voeren een constante dialoog met het licht. Verheyen en de ZERO-kunstenaars nodigen je uit om niet te blijven stilstaan maar voorbij de werken te bewegen. Zo activeer je licht en ruimte en ga je deel uitmaken van het werk.