M HKA Ensembles

Prent, 45 x 45 cm.

Collection: Collection M HKA, Antwerp (Inv. no. BK7287_M239_02).

In de audiovisuele poëzie van De Vree is een evolutie merkbaar waarin de taal stelselmatig wordt uitgezet in een ritmische configuratie, nadrukkelijk gericht op het optische en het figuratieve, gevat binnen een syntaxis van uitsluitend spatiaal-typografische gegevens. Het gedicht Het leven is een baccarat is hier de meest treffende illustratie van. Met deze enkele zin wordt typografisch de vorm van een speelwiel geconstrueerd: het rad op de kermis of een roulette. Men kan de figuur an sich interpreteren als een vraagteken, waardoor de zin gerelativeerd wordt. Bij een eerste interpretatie lijkt De Vree het leven voor te stellen als een kansspel. Echter een jaar eerder had De Vree dit gedicht gepubliceerd in een vorm waarin het bovengenoemde figuratieve element geheel niet aanwezig is. Het gedicht is tevens ook uitgebracht op een grammofoonplaat en dan komen er uit deze slagzin geheel andere associaties tevoorschijn die door de taalklank worden opgeroepen: een ‘baccarat’ wordt een ‘bac à rats’: de mensen zitten als ratten in een bak gevangen. Door accentverschuivingen (bac/bah, rat/rad, rada/dada, enz.), superpositie van verschillende klanklagen, het laten rollen van de r-klank en het beklemtonen van de a-klinkers geeft De Vree op deze manier zijn afkeer te kennen tegenover het desastreuze systemenleven en de absurditeit van het bestaan, een leven dat hij vergelijkt met een rattenkooi. Het tekst- en klankbeeld waardoor Het leven is een baccarat aanvankelijk bepaald werd, is in een later stadium tot beeldtekst getransformeerd.

Klik hier om het gedicht te beluisteren.