Ensemble

OMGAAN MET CATASTROFE

Dit gegeven kwam in onze gedachten op toen we de artistieke invalshoeken van tragedies in onze samenleving samenbrachten, zoals de huidige vluchtelingencrisis.

Catastrofe verwijst oorspronkelijk naar een onverwachte wending in de verhaallijn van Oudgriekse tragedies en is zo geconnecteerd met rampzalige, gewelddadige en tragische conclusies die onvermijdelijk lijken op natuurrampen of ‘daden van God’. Hoe kan kunst omgaan met catastrofe zonder dat dit uitmondt in een perverse en ongevoelige horrorshow die de individuele en collectieve ondergang esthetiseert? Een mogelijkheid bestaat erin om de catastrofe en de oorzaken ervan te begrijpen en te herdenken om zo te verhinderen dat ze opnieuw voorkomt. Een andere manier is om het gevoel van eindigheid te overtreffen, het zich toe te eigenen, door verder te gaan en hieruit te creëren, net zoals een overlever die opnieuw moet beginnen met de overblijfselen van een vorig leven als zijn enige bron.

François Curlet vertrekt van het huiveringwekkende verhaal van dominee András Pándy die zijn familie vermoordde en hun lichamen in zuur oploste. De artiest vormt elementen van Pándy’s huis om tot open mogelijkheden, opgebouwd rond een reeks vogelhuisjes. N.S. Harsha gaat dieper in op de vaak gewelddadige strijd van Indiase boeren tegen de verdere ontwikkeling van de hedendaagse stedelijke samenleving. Costas Varotsos maakt met Katër i Radës een klein monument voor een grote tragedie door gebruik te maken van de schroef van een schip vol Albanese immigranten dat zonk op weg naar de Italiaanse kust in 1997.