INVENTIO
Ensemble
Sinds de renaissance is ‘inventio’ - (uit)vinding - een kernbegrip in de westerse kunst. Een schilder, beeldhouwer of architect werd van ambachtsman ‘vrije kunstenaar’ die meer gewaardeerd werd om de concepten die hij bedacht dan om de uitvoering ervan. Maar vinding is niet het exclusieve domein van de kunsten. Ook bedrijven, instellingen en organisaties dienen inventiviteit aan de dag te leggen willen ze niet het gevaar lopen te verstenen.
De Senaat is een bijzonder, ongewoon, ongekend parlement. Hij is samengesteld uit onrechtstreeks verkozenen, ontplooit activiteiten zonder optreden of impulsen van de regering en zijn opdracht is hoofdzakelijk adviserend en aanbevelend.
De tijd is al geruime tijd ‘genormaliseerd’, we geloven in de objectiviteit van trillend kwarts en tikkende seconden. Suchan Kinoshita (°1960, leeft in Brussel) herontdekt de tijd en vindt daarvoor meetmechanismen uit die de maat dereguleren; een heel snel instrument dat enkel zijn eigen moment meet, of de rustige traagheid van acaciahoning in een honingklok.
Het nieuwe begint altijd als monster, als afwijking, weten we uit de biologie. Als mens is ieder van ons een accident stelt Jacques Lizène (°1946, leeft in Luik), het toevallige samentroepen van twee halve hoopjes genetisch materiaal. Eenmaal dat monsterlijke aanvaard, wordt de wereld een grotesk feest, met het cadavre exquis als motor van begrip.
Voor dit werk bouwde Taus Makhacheva (°1983, leeft in Moskou, Londen en Machatsjkala) drie museumstukken om tot ledenpoppen die ze wil laten debatteren over hun rol in de geschiedenis. Hoewel ze tot leven lijken te komen, blijven het marionetten. Ze wijzen ons op een belangrijke vraag binnen de geschiedenis: “Wie voert het woord?”
