Recalibrating the Public's Image
Ensemble
DE PUBLIEKE OPVATTING VORMGEVEN
Dit thema kwam op in onze gedachten toen we het werk van beeldhouwer Theodoros, Wout Vercammen en Goshka Macuga samenbrachten.
Het begrip publiek werd gedurende het laatste decennium een gecontesteerde term. Het kan gezien worden als een levendige en actieve ontmoetingsruimte, een Oudgriekse agora, of als een passieve verzameling van een abstracte meerderheid, en in het bijzonder, vandaag, als een statistische conclusie. Culturele instellingen hebben altijd verondersteld dat hun publiek eerder passief is: in het verleden door een programma aan te reiken waarin het narratieve een toonaangevende rol speelde, vandaag door een ervaring aan te bieden gebaseerd op de allernieuwste communicatiestrategieën. Aan de andere kant hebben naoorlogse artistieke handelingen vaak de kritische betrokkenheid van de toeschouwers aangewakkerd waardoor ze individueel deel uit ging maken van een collectieve subjectiviteit. Wanneer kunstenaars beelden aankaarten die in de publieke sfeer zweven, kan dit gezien worden als een aanvulling op die ambitie.
In Test No III, 1970, wil Theodoros de kijker uitdagen tot een mentale daad van weerstand. Het is een voorsmaakje op de Manipulations, een reeks werken die het publiek sterk bij het werk betrekken door een reeks open vragen via verschillende media te stellen. Toen Vercammen in 2015 zijn bij elkaar passende, verhalende beelden over wantoestanden en gruwelijkheden uit 1972 in een nieuw kleedje stopte, droegen ze een mysterieuze waas van hedendaagsheid over zich. Toen Macuga in Londen de door de VN beheerde Guernica van Picasso opnieuw onder de aandacht bracht, zag ze er een ander doek voor verschijnen met een prins, architecten, organisatoren en een wapenproducent als kunstsponsor.
