M HKA Ensembles

Van vrouwenemancipatie, naar rechten voor homoseksuelen en voor transgenders.
De relatiepatronen tussen en binnen de seksen zijn in onze samenleving stilaan fluïde geworden. Zoals op andere vlakken kan onze seksuele identiteit niet meer in eenvoudige tegenstellingen worden gevat. De individuele vrijheid die we als democratie waarborgen, vraagt steeds meer dan enkel de bescherming van taalgemeenschappen en andere minderheden.

De Senaat telt de facto evenveel mannen als vrouwen en wordt voor de derde keer in zijn geschiedenis voorgezeten door een vrouw. De assemblee wijdde informatieverslagen aan co-ouderschap en draagmoederschap, en aan gendergelijkheid. 

Jan Van Imschoot (°1963, leeft in Gent) heeft oog voor het verborgene - voor wat genegeerd of buitengesloten wordt of vergeten is. Daarbij laat hij figuren zien die zich aan de rand van de maatschappij bevinden. In dit confronterend portret toont hij een transseksueel als een mens met volwaardige gevoelens en interne conflicten.

Dit diptiek van Jean-François Octave (°1955, leeft in Brussel) zet het portret van een Russische zeeman, een homoseksueel icoon, tegenover een zin geïnspireerd door de song Just an Illusion van de discofunk groep Imagination. Met mannelijkheid als thema plaatst het werk ideologische breuklijnen van de Koude Oorlog zij aan zij.

Miriam Cahn (°1949, leeft in Basel en Bergell) bevraagt de rol van het lichaam in het culturele en sociale leven, als plek van onderdrukking en uitdrukking. Als feministe toont haar werk een nieuwe vorm van lichamelijke expressie. Hier neemt ze het mannelijk naakt, een zeldzaam thema in de kunstgeschiedenis, bijzonder persoonlijk en veelzeggend onder handen.

Verberg deze beschrijving