M HKA Ensembles

Niet zo lang geleden hadden de termen radicaal en radicalisme een positieve klank. Hun betekenis gaat terug op het Latijnse woord ‘radix’, wortel. Vooruitstrevende kringen noemden zich trots radicaal omdat ze naar ingrijpende veranderingen streefden. Oude structuren moesten met wortel en al worden verwijderd en nieuwe dienden diep wortel te schieten, worden verankerd, om stevig te staan. Algemeen, en in het bijzonder in de kunst, wordt radicalisme gelezen als ‘op zoek naar de essentie’.    

Complexe samenlevingsproblemen kunnen dikwijls niet door één enkele overheid worden opgelost. De bijzondere commissie ‘Radicalisering’ van de Senaat somt in haar verslag ‘knelpunten’ op en stelt de verschillende autoriteiten denksporen voor.

Toen de architect René Heyvaert (°1929- †1984) besloot om kunstenaar te worden, was dat om dichter bij de menselijke ervaring te raken. Zijn werk confronteert intense materiële ervaring met de ongenadige wiskundige ingrepen van de menselijke geest. Zo kan ook dit broodkruis worden gelezen: eetbare substantie versus wiskunde, zonder meer.

De achttienjarige Tapta (°1926- †1997) belandde na de bevrijding van Warschau als politieke vluchteling in België. Aan het begin van de jaren negentig zette ze haar zinnen op neopreen, een ondoordringbaar rubber dat zowel soepel als sterk is. Een vierkant gesneden in verschillende delen ligt verspreid over de vloer. In tegenstelling tot een zogenaamd mannelijke sculptuur die pretendeert op te stijgen, ontplooit dit werk zich horizontaal alsof het in de grond verankerd is.

In zijn videofilm brengt Yang Zhenzong (°1968, leeft in Shanghai) mensen van verschillende leeftijden en beroepen voor de camera en laat hen in hun eigen taal zeggen: 'Ik zal sterven'. De korte sequenties confronteren de kijker met existentiële vragen. Het werk lokt reflectie uit over pose en oprechtheid, fictie en realiteit, vergankelijkheid en eeuwigheid.

Verberg deze beschrijving