Ensemble

ORLAN is nu bekend als de eerste kunstenares die haar eigen lichaam ging manipuleren als kunst. Het is misschien wel door de werken, waarbij ze ruimtes meet met haar eigen lichaam letterlijk en fysiek als schaal, dat ze als een referentie wordt gezien voor feministische kunst. Specifiek aan haar is dat ze een relatie zoekt tot de omgeving – zowel symbolisch geladen als reëel – en dat ze dit steeds deed in een lange sequens van doorwerkingen met acties die tegelijk concreet en ritueel zijn. Het publiek was aanwezig in de vorm van getuigen in een opzet dat men best met een filmset kan vergelijken. Ze gebruikt het meten in deze acties als een mogelijkheid om in een spanning inzichten te articuleren, in een onopgeloste verhouding. Symbool van die dubbelzinnigheid is de flacon die ze omhooghoudt in het eindbeeld waarbij ze een hedendaags vrijheidsstandbeeld wordt. In die flacon bevinden zich zowel het vuil van de vloer of de straat, als wasproduct. ‘Rage’ is het tweede deel van de MesuRAGEs, maar ze zijn tegelijk vol humor, een dubbelheid die ook het latere werk van ORLAN kenmerkt.